عطسه های خیال
آنچه نوشته ام چيزي نيست جز آخرین سکوت هاي يك قاصدك در دستان باد
... وقتی در تاریکی راه می روی و مدام بر زمین سخت می خوری, دلت می خواهد کسی باشد که بر زخم های دلت مرهمی بگذارد . یک آشنا ! یک دوست! ....وقتی قاصدکی می شوی در دستان باد, دوست داری دستان کسی تو را از باد برباید که باورت داشته باشد!
آمده ام تا باور کنم که هنوز می توانم به پروازم ادامه دهم !
که هنوز کسی هست که بتوانم دلم را به دستانش بسپارم .
همین !!!!!!
پیوندهای روزانه
نوشتههای پیشین
- آذر ۱۴۰۳
- آذر ۱۴۰۲
- خرداد ۱۴۰۲
- اسفند ۱۳۹۹
- آذر ۱۳۹۹
- مرداد ۱۳۹۶
- بهمن ۱۳۹۴
- دی ۱۳۹۲
- اردیبهشت ۱۳۹۲
- خرداد ۱۳۹۱
- فروردین ۱۳۹۱
- آبان ۱۳۸۹
- آذر ۱۳۸۸
- تیر ۱۳۸۸
- آذر ۱۳۸۷
- مهر ۱۳۸۷
- تیر ۱۳۸۷
- خرداد ۱۳۸۷
- اردیبهشت ۱۳۸۷
- فروردین ۱۳۸۷
- اسفند ۱۳۸۶
- بهمن ۱۳۸۶
- دی ۱۳۸۶
- آذر ۱۳۸۶
- آبان ۱۳۸۶
- مهر ۱۳۸۶
- شهریور ۱۳۸۶
- مرداد ۱۳۸۶
- تیر ۱۳۸۶
- خرداد ۱۳۸۶
- اردیبهشت ۱۳۸۶
- فروردین ۱۳۸۶
- اسفند ۱۳۸۵
- بهمن ۱۳۸۵
- دی ۱۳۸۵
- آذر ۱۳۸۵
- آرشيو