بها ...

بهانه هایم را می ریزم جلوی پاهایم

و نگاهشان می کنم

                                                         نه بی بهانه گی

                                                         و نه بهانه گیری

 

دیگر هیچ چیز مرا از تو دور نخواهد کرد ....

 

 

 

بی سکوت می زیم این شب ها را ....

 

به نام  او

این روزها دلم ابریسیت

و تو خوب می دانی داغ دلم را

تویی که سالهاست داغ مدینه را بر دل داری  و زخم کوفه را بر گلو !!!

 

برای داغ یاسی مدینه که غروبهای این روزها آتشم می زند نامش ...

برای بانویم  : 

ظهور اطلسی و عطر یاس و یک دریا

شبیه حوری و سیب و شبیه یک رویا

    جنون به خواب شب شهر می دود ...  برخیز

        علی ... علی ... به کجا می بری تو زهرا را ....

 

*** *** ***

¤ در فراق یاس مشکی پوشیم ¤

 

عشق من! پاییز آمد مثل پار                                                                              

باز هم، ما باز ماندیم از بهار

احتراق لاله را دیدیم ما                                                                                       

گُل دمید و خون نجوشیدیم ما

باید از فقدان گل، خونجوش بود                                                                           

در فراق یاس، مشكى پوش بود

یاس بوى مهربانى مى‏دهد                                                                               

عطر دوران جوانى مى‏دهد

یاس‎ها یادآور پروانه‏اند                                                                                       

یاس‎ها پیغمبران خانه‏اند

یاس ما را رو به پاكى مى‏برد                                                                              

رو به عشقى اشتراكى مى‏برد

یاس در هر جا نوید آشتى‎ست                                                                           

یاس دامان سپید آشتى‎ست

در شبان ما كه شد خورشید؟ یاس                                                                    

بر لبان ما كه مى‏خندید؟ یاس

یاس یك شب را گُل ایوان ماست                                                                      

یاس تنها یك سحر مهمان ماست

بعد روى صبح پرپر مى‏شود                                                                              

راهى شب‎هاى دیگر مى‏شود

یاس مثل عطر پاك نیت است                                                                            

یاس استنشاق معصومیت است

یاس را آیینه‏ها رو كرده‏اند                                                                                

یاس را پیغمبران بو كرده‏اند

یاس بوى حوض كوثر مى‏دهد                                                                           

عطر اخلاق پیمبر مى‏دهد

حضرت زهرا دلش از یاس بود                                                                            

دانه‏هاى اشكش از الماس بود

داغ عطر یاس زهرا زیر ماه                                                                               

مى‏چكانید اشك حیدر را به چاه

عشق محزون على یاس است و بس                                                               

چشم او یك چشمه الماس است و بس

اشك مى‏ریزد على مانند رود                                                                           

بر تن زهرا، گل یاس كبود

       

                       احمد عزیزی

 

............

یا علی (ع)

به حرمت داغ یاس مدینه

 

 

 

 

 

قاصدک را باد برد ...